Podstawowa procedura projektowa
Nie uwzględnia ona istnienia indukcyjności rozproszenia uzwojenia pierwotnego transformatora niskotonowego TrN.
1. Obieramy częstotliwość podziału $f_\text{p}$.
2. Obliczamy indukcyjność uzwojenia pierwotnego transformatora wysokotonowego TrW oraz pojemność widzianą na zaciskach uzwojenia pierwotnego TrN wg. wzorów (porównaj z (B11) i (B12))
$$L = {R \over 4\pi f_\text{p}} \tag{1}$$
$$C = {1 \over \pi f_\text{p}R} \tag{2}$$
gdzie:
$R$ – rezystancja charakterystyczna transformatora APTS,
$f_\text{p}$ – częstotliwość podziału pomiędzy oboma transformatorami składowymi.
Przykładowo, dla $\boldsymbol{f_\textbf{p}=1\textbf{ kHz}}$ i $\boldsymbol{R=5\textbf{ kΩ}}$ mamy $\boldsymbol{L=398\textbf{ mH}}$ i $\boldsymbol{C=63.7\textbf{ nF}}$.
Można tu oszacować dodatkowy zysk szerokości pasma wynoszący... 2 oktawy (!) w stosunku do sumy pasm obu składowych transformatorów (tę zależność widać bezpośrednio we wzorach (1) i (2)). Ostatecznie można przyjąć dla dwóch składowych transformatorów o $f_\text{g}/f_\text{d}=100$ każdy, pasmo przenoszenia transformatora APTS2 równe np. $\boldsymbol{5\textbf{ Hz – }200\textbf{ kHz}}$ ($-3\text{ dB}$)! Wszystko to przy założeniu małej indukcyjności rozproszenia TrN.
Problemem pozostaje kwestia "rozbicia" pojemności $C$ na $C_1$ i $C_2$. Wydaje się, że najlepszym rozwiązaniem będzie podział na dwie równe reaktancje względne po obu stronach TrN (względem np. $5\text{ kΩ}$ i $8\text{ Ω}$). Przykładowo
$$C_1 = {C \over 2} \tag{3}$$
$$C_2 = {C \over 2n^2} \tag{4}$$
$\boldsymbol{C_1=31.9\textbf{ nF}}$, $\boldsymbol{C_2=19.9\textbf{ µF}}$.
3. Wyznaczenie indukcyjności uzwojenia pierwotnego TrN odbywa się na podstawie znajomości $C_1$. Ideałem byłoby, aby pojemność uzwojenia pierwotnego TrN była równa właśnie $C_1$ – uzyskamy wtedy najszersze pasmo od dołu (z założenia indukcyjność rozproszenia do pominięcia). Jednak w praktyce z pewnością pojemność uzwojenia będzie musiała być mniejsza, a brakującą część do $C_1$, trzeba będzie uzupełnić kondensatorem zewnętrznym. $C_2$ montujemy od razu – pojemności uzwojenia wtórnego są pomijalnie małe.
4. Uzwojenia wtórne TrN i TrW obliczamy na podstawie ogólnie znanych zależności pamiętając, aby przekładnie obu składowych transformatorów były sobie równe.