Page 15 of 18
Oprogramowanie
Logiczne założenia pracy charakterografu są następujące:
- Charakterograf wykonuje pojedynczy pomiar – sam proces cyklicznego wyznaczania różnych wartości zadawanych następuje w komputerze nadrzędnym (PC). Komputer po zażądaniu ustawienia odpowiedniej wartości czeka na odpowiedź nie podejmując łączności z pozostałymi kanałami. W przypadku nie otrzymania odpowiedzi sygnalizuje błąd.
- Przy żądaniu zadania jakiejś wartości na wyjściu źródła charakterografu (U lub I) wartość zadaną podajemy w zmiennej WART_ZADANA_HB(i LB). Dodatkowo zakres U lub I jest traktowany jako zakres wejściowy i umieszczamy go w ZAKRES_WE. Obie te zawartości zmiennych są wyliczane w komputerze PC i dostarczane wraz z kodem rozkazu. Oczywiście w kodzie musi się znajdować informacja, jakiego typu źródła (U lub I) dotyczy wartość zadana i zakres wejściowy.
- Wynikiem zadziałania charakterografu (pomiar) jest zwrócenie:
– pierwszej wartości zmierzonej w WART_1_ZMIERZ_HB(i LB) odzwierciedlającej rzeczywisty poziom wartości zadanej i stanowiącej podstawę do ewentualnego zasygnalizowania błędu,
– drugiej wartości zmierzonej w WART_2_ZMIERZ_HB(i LB) oraz zakresu wyjściowego w ZAKRES_WY, które to dane określają drugą z możliwych wielkości mierzalnych – dla zadania napięcia U będzie to prąd I (i odwrotnie). - Mechanizm wykrywania błędów opiera się na zmiennej BLAD. Wskazuje ona numer błędu, a w przypadku jego braku – wartość zero. Każdy podprogram po stwierdzeniu błędu kończy swe działanie, a cały charakterograf przechodzi w stan spoczynku i oczekuje na przyjęcie następnego rozkazu (wyjątek stanowi błąd 1 i 2 w stanie bez kontroli PC, kiedy to następuje przejście do spoczynku chwilowego bez oczekiwania kolejnych rozkazów). Zmienna BLAD jest powielona w programie powłoki podstawowej jako zmienna globalna blad.