Założenia
W praktyce impedancja prototypowa tego wzmacniacza jest reprezentowana przez szeregową gałąź RL lub pojedynczy element R lub L, podobnie jak kompensowane odpowiednie wartości $R$ i $L$ rozproszenia cewki głośnika. Ze względów energetycznych (zasilanie głośnika) wartość $\boldsymbol{Z_\textbf{s}}$ powinna być dostatecznie mała (najwyżej kilka $\%$ wartości $Z_\text{o}$).
Jeśli nie zostanie zaznaczone inaczej, w dalszym ciągu zakładamy
$${\mathrm{Re}Z_\text{o} \over \mathrm{Re}Z_\text{s}} = {\mathrm{Im}Z_\text{o} \over \mathrm{Im}Z_\text{s}} \tag{2}$$
czyli stosunek obu rezystancji jest równy stosunkowi indukcyjności.
Powyższe założenia determinują położenie rozpatrywanych impedancji na jednej prostej w płaszczyźnie zespolonej $R + \mathrm{j}X$. Uprości to analizę stabilności tego wzmacniacza, gdyż nie będziemy musieli badać biegunów jego operatorowej transmitancji (w dziedzinie zmiennej zespolonej $s = \sigma + \mathrm{j}\omega$).