Radiotechnika

Uwzględnienie wszystkich rodzajów harmonicznych

Widzimy, że przebieg jest bardziej złożony, niż suma odpowiednich przebiegów cząstkowych z rysunków 3, 5 i 7. Wynika to z dużo większej ilości kombinacji do generacji krzywych. Dalej na rys. 10 i 11 (kolejno w układzie liniowym i logarytmicznym osi f_s) przedstawiam sytuację tylko dla n = 3, gdyż powyżej tej wartości n mamy już nieczytelne "siano". Chociaż amplituda produktów wyższych rzędów szybko maleje, to ze względu na duży zakres dynamiki użytkowych sygnałów odbiorczych, należałoby uwzględnić dużo wyższe n, jednak wraz z analizą amplitudową omawianego problemu.

Przykładowo, z rys. 11 wynika (zaznaczone obszary), że dla n = 3 odbiór amatorskiego pasma 80 m dla przemiany (1) (niebieska linia) jest o wiele mniej zakłócony niż w (3) (czerwona). Przy (1), w zakresie f_s od 3.5 do 4 MHz nie mamy żadnego sygnału zakłócającego, podczas gdy przy (3) mamy kilka takich, trudnych do wyeliminowania sygnałów. Podobna sytuacja występuje np. w paśmie 40 m

Ogólna analiza rysunków 10 i 11 nasuwa następujące spostrzeżenia:

• Przemiana (3) (czerwona linia) generuje najwięcej szkodliwych produktów. Z rysunku 10 wyraźnie widać, że każda prosta przecinająca (1) lub (2) z osobna, przecina również (3). Oprócz tego wiele linii nie przecinających (1) i (2) przecina właśnie (3). Tak na prawdę trudno znaleźć gorsze niż (3) miejsce na pociągnięcie odcinka prostej :-)
• Porównanie (1) i (2) generalnie daje podobną, małą ilość zakłóceń. Jednak w paśmie od f_p do 30 MHz przemiana (1) daje nieco mniejszą ich ilość (mniejsza gęstość zakłóceń).
• Dolne zakresy KF można odbierać tylko z (1) i (3). W obu przypadkach dla n = 3 mamy "czysty" odbiór do ok. 900 kHz (rys. 11).