[ Strona główna ] [ W górę ] [ RWE - mp3 ] [ Grundig Yacht Boy 80 ] [ Dobroć, a tłumienie w paśmie zaporowym obw. rezonansowego ] [ PSK jako następca CW ] [ Częstotliwości harmoniczne w stopniu przemiany ] [ Impedancja wejściowa linii długiej ] [ SWR, a straty w linii ] [ Przekształcenie dipola ] [ Magik LC ] [ Tłumik PI ] [ Radiotechnika KF - Programy ] [ Radio - Humor ]

Przekształcenie jednopasmowego dipola na dwupasmowy

Kiedyś mój kolega miał następujący problem: chciał przerobić swojego jednopasmowego wydłużonego elektrycznie dipola poziomego na antenę dwupasmową. Zasugerował, aby to było coś na kształt W3DZZ, czyli trapy gdzieś pośrodku. Ze względu na ograniczone miejsce, nie mogła to być pełnowymiarowa, wielopasmowa W3DZZ.

Antena dwupasmowa.

Jego tok rozumowania przedstawiał się następująco:

Ustalić długość drutu a, będącą równocześnie pełnowymiarową anteną (ściślej połówka) na wyższą częstotliwość f2. Ma to być zrobione wg. ogólnie znanych zależności dla dipola półfalowego. Dla f2 trap składający się z L2 i C ma oczywiście stanowić dużą impedancję (odcięcie odcinka b).
W takiej sytuacji mamy zdeterminowaną warunkami terenowymi długość b. Zgodnie z założeniem, jest ona mniejsza niż konieczna dla anteny W3DZZ. Przypomnę, że dla mniejszej częstotliwości f1, pracuje cała długość a+b, wydłużona elektrycznie indukcyjnością zastępczą L1 trapu.
Wiedział on, jaka ma być L1, gdyż wyznaczył ją doświadczalnie. Po prostu zestawił próbną antenę, różniącą się od tej na rysunku wstawieniem zamiast trapu, zwykłej indukcyjności L1. Następnie dobrał liczbę zwojów L1 tak, aby rezonans anteny wypadał przy f1.
Pozostał jedynie problem wyznaczenia elementów składowych L2 i C trapu.

Zaproponowałem mu więc wzory, które bezpośrednio wyliczają L2 i C:

(1)

(2) lub

(3)

przy czym musi być: f1<f2.

Zamiast korzystać z tych wzorów można użyć programu Magik LC. Strojenie całej anteny odbywało się podobnie jak przy W3DZZ - na częstotliwości większej (f2).

Zamiast "kłopotliwego" wzoru (1) można zastosować wyrażenie operujące bezpośrednio na liczbie zwojów z:

(4)

Tego "triku" nie da się powtórzyć dla (2) lub (3), ale nie ma to znaczenia, bo i tak trzeba stroić dobierając C.

Kolega wyliczył tak te wartości i uruchomił swoją dwupasmową antenę. Oczywiście fizyczne skrócenie anteny, powoduje dla f1 zachwianie rezystancji promieniowania, a co za tym idzie impedancji anteny.