(1)Obliczenie kondensatorów sprzęgających
Funkcją kondensatorów sprzęgających jest wyeliminowanie składowej stałej i przepuszczenie składowej zmiennej sygnału. Wiąże się to z ograniczeniem pasma częstotliwości od dołu. Wszystkie podane poniżej sposoby wyliczenia tych kondensatorów zakładają spadek ich przenoszenia dla zadanej częstotliwości dolnej fd równy 3dB (dotyczy to całej podstrony).
Dla jednego kondensatora sprzęgającego po prostu korzystamy z ogólnie znanego wzoru:
(1)
gdzie:
fd - dolna częstotliwość graniczna,
Robc - rezystancja obciążenia stopnia sprzęgającego (np. rezystancja wejściowa następnego stopnia wzmacniacza).
Ale jak wyliczyć każdy z kondensatorów sprzęgających przy ich większej ilości? Przecież, gdybyśmy korzystali dla każdego kondensatora bezpośrednio ze wzoru (1) to całkowity spadek przenoszenia układu dla fd będzie równy sumie spadków (licząc w dB-lach) poszczególnych stopni sprzęgających. Otóż należy dla każdego stopnia sprzęgającego skorzystać również ze wzoru (1), ale ze zmodyfikowaną wartością fd.
(2)
gdzie:
fd - dolna częstotliwość graniczna całego toru obejmującego wszystkie stopnie sprzęgające,
fdzmod - zmodyfikowana fd, czyli dolna częstotliwość graniczna każdego ze stopni sprzęgających z osobna. Tę wartość należy następnie podstawiać do wzoru (1) za każdym razem (mogą być różne Robc) dla wyliczenia każdego ze stopni sprzęgających.
n - liczba stopni sprzęgających w całym torze.
W praktyce fdzmod jest zawsze mniejsza od fd.
Jeśli nie ma szczególnych powodów, aby było inaczej, zaleca się ograniczanie pasma od góry wszelkich wzmacniaczy do niezbędnego minimum w celu poprawy odporności na wzbudzanie w.cz. Procedura obliczeń jest identyczna jak powyżej, z tą różnicą, że zamiast wzoru (1) trzeba zastosować wzór:
(3)
gdzie:
Cg - kondensator ograniczający f od góry,
fg - górna częstotliwość graniczna,
Rgen - rezystancja wyjściowa generatora zasilającego Cg. Może to być np. rezystancja wyjściowa wzmacniacza, którego wyjście zwarliśmy kondensatorem Cg.
Natomiast zamiast wzoru (2) trzeba zastosować wzór:
(4)
gdzie:
fg - górna częstotliwość graniczna całego toru,
fgzmod - zmodyfikowana fg, czyli górna częstotliwość graniczna każdego ze stopni z osobna ograniczającego f od góry. Tę wartość należy następnie podstawiać do wzoru (3) dla wyliczenia każdego ze stopni ograniczającego f od góry (mogą być różne Rgen),
n - liczba ograniczeń f od góry w całym torze.
W praktyce fgzmod jest zawsze większa od fg.
© Copyright Krzysztof Kolisz 2001